Gülnevaya İkinci Sesleniş

Ben her b/aktığında kırılgan aynalarda sensizliği gören
Ben kendini bir vuruşta yerden yere seren

Biliyorsun

Utancından yedi kat toprağın altına giren benim
Durma yalnızlığımı ulu orta yüzüme vur Gülneva





Ben hiç yola çıkamadan yolun sonuna eren
Ben kendi ruhunu bile sürgünden sürgüne süren

Biliyorsun

G/ördüğü her rüyada sessizce can veren benim
Beni vur beni öylece seyre dur Gülneva





Ben arayan, her köşe başında kendini dertlerine soran
Ben bütün benliğini tarifsiz pişmanlıklarla saran

Biliyorsun

Asırlardır onmayan yaran benim
Ya sar yaranı yada bana darağaçları kur Gülneva





Ben başını her gördüğü tarihsiz taşa vuran
Ben gözlerine hep yağmalanmış şehirler kuran

Biliyorsun

Çığlık çığlığa kalbini yaran benim
Hadi can kuşumu kendi ellerinle maveraya uçur Gülneva





Ben asırlardır gözlerinden s/onsuzluğa yaylar geren
Ben hiç kurulmamış gülistandan güller deren

Biliyorsun

Dalga dalga göklerinde haren benim
Uğruna verilen can,dökülen kan benim, sense nur Gülneva