Gülümse

Süzülür kalpten ince bir çizgi.
Alır götürür seni hiç bilmediğin bir yola.
Soluksuz hissedersin yüreğinde,
Tarif edilemez duyguların bestekâr yolcusunu.
Sızar kalpten bir büyü.
Sen, toz konduramadığın kalbinde bir boşluk hissedersin.
Yılları sararsın dizginlenmiş yüreğinde.
Ecele gider gibi koşarsın hayatın her deminde.
Sonra girdiğin yeni yolda karşına ansızın çıkana baka kalırsın.
Allak bullak eder seni.
Anlayamazsın.
Üç kişilik bir sırada orta yerden gülümser sana.
O merhaba der, baka kaldığın gözlerinde merhaba bile diyemezsin.
Hayat bu ya tanıdıkça gizeminde kaybolursun.
Şapşal eder seni.
Ruhuna gizlenen, uzun menzilli bir tüfekten saplanan güzel bir oktur.
Anlayamazsın.
Güldüğünde sen daha bir başka gülersin.
Varlığı mutlu eder seni ses etmezsin.
Yılları dizersin hayat cephesinde.
Zamana uzandıkça hayat,
Hayat içinde bir başka hayat görürsün gözlerinde.
Sonra kaybedersin hayatı.
Aramadığın yer, sormadığın iz, çırpınmadığın kalp kalmaz.
Anlayamazsın.
Sonra bir gün var olur hayat.
Ve sen doğan güne yeniden merhaba dersin.
Ama o baka kaldığın gözlere bir daha öyle bakamazsın.
Gizlersin gözlerini bile gözlere değmesin diye.
Sonra yıllarca hayatlar yazarsın, bir tek hayatı anlatmak için.
Bir tek hayat bütün hayatların tek gerçeğidir.
Anlayamazsın.
Gerçekler bilinmeyende gizlidir.
Gizlendikçe ses etmezsin.
Sessiz kaldıkça çırpınır, çırpındıkça sessizliğe dalarsın.
Gülen gözler var oldukça ses etmesen de merhaba dersin.
Bir gün dersin, belki bir gün.
Çünkü yok olmadan var olanı anlatamazsın.
Kara kaplı bir deftere gizlenir tüm gerçekler.
Ve sen sadece susarsın.
Çünkü hiç söyleyemediğin tek kelimeyi, yaşarken söylemeye korkarsın.
Çünkü gün doğmaz diye korkarsın.
Süzülür şarkılarda bestekâr bir yolcu.
Anlayamazsın.
Yine de sevinirsin,
Yine de mutlu olursun,
Yine de iyi ki var dersin.
Sonra yok olmayı göze alarak üç beş satır bir şey karalarsın.
Varlığı hiç gitmesin istersin.
Çünkü var oldukça, hayat için her zaman bir umut vardır.
Çünkü var oldukça, hayatın her deminde sen mücadele edecek gücü bulursun.
Çünkü varlığı sana hayat verir.
O yüzden hiçbir konuda yalan söylemezken, yalanlara sığınırsın.
Saklarsın tüm gerçekleri korktuğun için.
Korkun nedir ki?
Bu bilinmezlik nedir ki?
Sen anlayamazsın.
O yüzden ses etme,
Bozulmasın sessizlik,
O hiç söyleyemediğin tek kelime, mahşere de kalacak olsa,
Var olsun diye ses etme.
Bir gün nasılsa bir veda da buluşacak tüm gerçekler.
Son yolculuğuna çıkarken hayat,
Nasılsa açılır kara kaplı defter.
Şimdi gülümseme vakti,
Şimdi gülümsediğini görebilme vakti,
Biliyorum ağır bir sessizlik.
Ama şimdi buna da şükür demenin vakti.
Şimdi söylenebilecek tek söz.
İyi ki varsın.
Biliyorum çok uzun ve karmaşık,
Biliyorum tuhaf,
Biliyorum anlayamazsın.
Dedim ya kara kaplı bir defter, sonsuz yolculukta anlatır tüm gerçekleri.
Şimdi ses etme ve sadece gülümse.

28032018