Gülümse

Bak ağaçlar yeşil, gökyüzü mavi,

Güneş bile bize gülümsüyor bak.

Senin de ışığın doldursun evi,

Gülümse hayata, kasveti bırak.

Her şeyi dert edip yüzünü asma;

Yanlışı düzeltmek elinde senin.

Rüzgâra darılma, yağmura küsme;

Küpüne zararı keskin sirkenin.

İkide bir açıp deşme yarayı;

Yıkılırmış insan gamdan, kederden.

Takip et, kovala hep başarıyı;

Yakalayamazsın yattığın yerden.

Başaramasan da yılma, tekrar et;

Dikenli de olsa bu hayat yolu...

Karınca misali hedefine git;

Bardağın yarısı boş değil, dolu.

Yürüdüğün yollar taşlı da olsa,

Yorulup düşsen de kalk hemen yine.

Güvenip tuttuğun dallar kırılsa,

Kesme ümidini, yeniden dene.

Hedefini gözle, ufuklara bak,

Dağların ardında olsa da git al.

Hapsetme kendini, dışarıya çık,

Dolu dolu yaşa, hayattan tat al.

Bahçelerde gül var mı hiç solmayan?

Güzellikleri gör; hem sev, hem sevil.

Sultan Süleyman’a bile kalmayan

Bu dünya kimseye kalıcı değil.

Anneni, babanı, kendini üzme;

Bulamazsın bir gün yüreğin sızlar.

Sakin, sabırlı ol, her şeye kızma;

Bal olsun dilinden dökülen sözler.

Tanrım sana neşe, mutluluk versin,

Can sağlığı olsun her şeyden önce.

Bastığında çorak toprak yeşersin,

Gül açsın yüzünde gülümseyince.