Gülümsemen Sebebine

Ellerini tutabilmek uğruna aşmam gereken her engeli ortadan kaldırabilecek kadar çoktu umudum.
Sana ulaşma arzumun verdiği kuvvet,yer çekimine maruz kalmış her sürüngeni havalandıracak güçteydi.
Kokunu ciğerlerine çekmesi muhtemel olan her insanı alnının çatısından vurabilecek kadar yüksek ayardaydı sensizliğin silahlara yansıyan kalibresi.
Şimdi insanların beni patlamaya hazır bir bomba gibi görüp,beni yalnızlığa itmelerinin tek sebebi;
Benim patlamaya hazır bir bomba kadar kararmış olmam.
Hiç bir teröristin olamayacağı kadar canlı bir bombayım şimdilerde.
Beni sevebilmen uğruna,şu koca şehri kendi damarlarımla kana bulayabilirim,beynini dağıtabilirim aşktan yana eksik kalmış her canlının.
Bana sevgilim diyebilmen uğruna,bulunduğum kıt'adaki herkesi parçalara ayırabilirim,
Sevgiyi sembolize eden her kelebeği asabilirim kanatlarından.
Sana tabii tutulmuş bütün hayalleri kabusa dönüştürebilirim.
Ben yeter ki seni seviyorum dediğimde aynı sıcaklıkta karşılık alabileyim senden.
Sonra isterse gereğinden fazla kansızlaşmış bu devlet işkencelerle yargılasın beni,
İnsanlar bir fahişeyi taşlarcasına yarsınlar kafamı.
Sen yeter ki bana bir kez olsun gülümse.
Sonra ben insan üstü bir varlık olarak soldurayım kainattaki her gülü.
Sen bana bir kez olsun gülümsedikten sonra,
İsterlerse assınlar beni,
Senin gülüşünle ilahlaştırdığın ben,
Bir tanrı misali ölümsüz olurum.
Senin yaratmış olduğun bir tanrı,
Fazlasıyla cazip gelebilir insanlara.
Sonra bir kavmin helakına tanık olurum,
Ardından sanık,körermiş imanlara.
Sonra ben sevgilim,
Senin gülümsemen sebebine yanarım cehennemlerde.
Fakat hiç bir cehennem gülüşünün sıcaklığını vermez.
Yaratmış olduğu bir meleğin tüm bunlara sebebiyet vereceğini tanrı gayet iyi biliyordu,
Benim gülüşünle tanrılaşmamın kendisiyle hiç bir ilgisi olmadığını da.
Lakin hiç kimse,
Bir şayirin bir meleğe aşık olacağını bilmiyordu.
Affet tanrım,aşkın aklı körerteceğini hiç birimiz bilmiyorduk..