Gülümserken

Gülümserken;
tüm evreni sığdırdığın,
buselerine...
sığmadım,
belki de sığamadım,
aslında sığabilirdim:
kara kara düşünen babalar,
babalar olmasaydı.
düşmeseydi toprağa goncalar,
ölmeseydi çocuklar panzerlerin altında,
yakılmasaydı köyler,
köyüm.
o zaman sığabilirdim,
o derin buselerine,
yaşayabilirdim ekmeksiz susuz,
yaşayabilirdim seni,
onuruyla...

gülümserken;
gülümsemende
tüm zamanı taşıdığın,
buselerine...
bana ayıracak zamanını istemedim.
belki isteyebilirdim,
aslında isterdim:
yurdum kan ağlamasaydı,
ağlamasaydı analar,
şengaldeki kızları için...

gülümserken;
gülümsemende,
uzay zamanı sorguladığım,
esatir zamandan beri biriktirdiğim
özlemini,
bir salisede geçirdim.
o salisenin ardından,
bilsen hangi zamandayım.
yitik zamanların gölgesindeyim,
gölgeler korkumu kovalamakta,
korkum uykumu kaçırmakta,
sineklerin bile gölgesiyle dolaştığı
zamanlarda.
insanların bir zalimin,
gölgesine sığındığı,
zamandayım.

zaman:
ne öldürüyor,
ne de yaşatıyor...

arafta bile değilim,
çünkü;
arafta bu kadar gölgesizlik yok...