Gülümseyiş

ne zaman

sen çıksan karşıma

ışığını saklamıyorsun

insanlarsa uzak

herkes kendi karanlığında

sen

gül ve müziksin

yıldız topluyor gülümsemen

bir ıslık gibi

bir zerafetin sesiydi

merhaba deyişin

tanıdık notaların renginde

şarkılar akla geliyor

içi boşalmış günlere

dağılmayan sislere inat

sabahın ölgün yüzlerine

bir gülümseyiş

gölgeleri kovuyordu

yaraları sarıyordu

kristal güzelliğinde

kalplere işleyen yüzün

kah

mahcup bir fısıltı

kah

eskimeyen bir şarkı

bu sabahtı

bir gülümseyişti senden

kara duyguları eriten

yaşama sevinçleriyle geçen

seninle canlanıyordu

aynı kalmıyordu

sen gülümsüyordun

her şey değişiyordu...

25.09.2019 / çengelköy