Gülüşün Oldu
Aşkı meşki bırakıp artık yorulmuşken
Yalnızlık koltuğuna şöyle kurulmuşken
Bir deniz sakinligi gibi durulmuşken
Kalbime tuzak kuran o gülüşün oldu
.
Alıp alıp da beni bu tarafa çeken
Eğilmez başımı pes ettirip de büken
Bende alıştım gayri sevemem der iken
Mıknatıs gibi duran o gülüşün oldu
.
Avlakta avcı idim ben oldum avlanan
Gamzeli yüzünde ki gülüşe tavlanan
Sivri bir hançer gibi kalbime saplanan
Tam on iki den vuran o gülüşün oldu
.
Damarımdan girdiğin tebessümün narkoz
O gülüşlerin sende hep geçerli bir koz
Sevda denizlerimde parlayan yakamoz
Kalbime ışık seren o gülüşün oldu
.
Şimdi seni görmesem inan ki olmuyor
Anladım ki içimde sevgiler solmuyor
Ben kalsam bile kalbim yerimde kalmıyor
Gönlüme aşkı veren o gülüşün oldu
yüreğine kalemine sağlık canım abim
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
güzel bir hece şiiri daha okudum dost sayfasında
tebrikler Metin bey emeğiniz değer görsün .
babalar gününüz kutlu olsun saygılar.