Gülüşünü Sevdiğim Adam

nasıl güzel gülerdi 

nasıl sesli ve içli 

mutluluk olurdu sağım, solum 

gülüşünü sevdiğim adam 

karlı dağım 

babam yine günlerden sen 

eksiğim 

 yalnızlığım 

 kimsesizliğim 

ne gidecek bir baba ocağım 

ne sığınacağım ana kucağım 

nede elini öpeceklerim var! 

dedim ya kimsesizim! 

bir rüya olsa keşke gitmişliğin 

bir hikayeden çıkıp gelsen 

tutsan çocukluğumun ellerinden 

seninle meydanlar tepesine insem 

annem arasa köşe bucak kaybolmuşluğum olsan 

bir nefeslik acım dinse 

sussa içimin ağrısı 

sarılsam 

ağlayacak omuzum olsan 

ağlasam doya doya 

bir yudum mutluluk olsaydın kimsesizine 

gülüşünü sevdiğim adam özlemim babam. bana dostluğu 

sahiplenmeyi 

paylaşmayı  

çıkarsız sevmeyi öğreten güzel adam. 

yine bütün yıldızları sana gönderdim 

rahat uyu yüreğimdesin kutlu olsun günün yüzümün düşen yanı hasretim babam!