Gülüyorum

Saçlarımdan taze çiçek kokusu geçiyor rüzgarla birlikte
Güneşin en son ışıkları, sabahtan kalma bir gökkuşağı yankısı ellerimde


İçten içe tanıyorum kendimi,
yeni görmüş gibi yapıyorum oysa...


Masa başında kalemimden son çizgiler
Kağıdımda son kelimelere dökülüyor
Kalbime notalar karışmış son seyrindeyken şarkının
En mağrur yerinde zannettiğim zaman kendimi şiirin,
Yine başa dönüyorum isteksiz...


An geliyor, gözlerim üşüyor
Dokunsam gözlerime, ben de üşürüm diye korkuyorum,
dokunamıyorum
An geliyor, bana vuruyor saatler
Zamanı durdurmak için yazılan her satır gibi,
Beni yazan her şaire
başkaldırıyorum.


İsyanımı anlıyorum,
anlamıyor gibi yapıyorum oysa


Taş kaldırımlar gibi sessizim gürültünün içinde.
Ne kadar konuşsam, o kadar susuyor
ne kadar sussam o kadar çok konuşuyorum
Nakaratlar beni anlatıyor her seferinde
Her seferinde biraz daha reddediyorum ben olduğumu

An geliyor, kayboluyorum yazdıklarımdan
Bulsam kaybettiklerimi, ben de kaybolurum diye korkuyorum
arayamıyorum...
An geliyor, beni arıyor yazdıklarım
Tüm arayışları susturmak isteyen her düzgün yol gibi
Ben de düz çizgileri savunur oluyorum


?İyimser bir gül açsın dudaklarında' diyor şair,
gülüyorum...

ÖÖ 2007