Gülüzâr

Şiirin hikâyesi; 22 yaşında bir gonca çiçek 

iki küçük çocuk  geride bırakarak hayata gözlerini yumdu. 

Âh yüreğim sızımlı ter döküyor

boynu bükük menekşeler üzerine

üşüdüm

hava öyle soğuk, rüzgârlı dağlarıma

âh

ne çok hatırlatır ana sözü

"güneş doğmaz kuruyan çiçeklere"

"dağın gölgesine sırtını verme"

Oysa g/oncayım bi can çiçek

âh

yüreğim kuyu

 karanlık toz kalplere

şafaksız duvağım düğünlere

âh

düşürdünüz beni kedere

taş mıydım attınız hendeklere

şimdi

takvim yaprakları dökülür azraile

yazgım, yazılmış kara kal/emine

kundaklanmış acılar göğsümde

bekleyen umutlar tükenir dilimde

âh

sahipsiz mezarlıklar bostan içinde

kaç kız çocuk toprak içinde