Gümüş Kaşık

İlk Söz:

İçersinde ıslak cehennemi tatmak,
Bir tenekeden ibaret hayalim.
Üzerinden ?'fokur fokur'' yansımak,
O demlikten çay içmek niyetim.

Ben! Soğuk Tepenin Oğlu!
Varlık kokusunun merkeziyim.
Porselen fincanlar gardiyanım olmuş.
Belki de; dipsiz kuyu adlı zindan.

*İnsanlıktan nasibimi almak için kuyruğa girdiğim yıllar: (Geçmiş Zaman)

Elime tutuşturulmuş bir münasebetsiz,
Modern hayatın eğri tok aynası.
Gümüş kaşığın itibarı ile;
Kenar mahallelere iner yumruğum.
İncitirim saf yürekleri, estiğimi zannederek..
Kırıp döktüklerimin aynasıdır Gümüş Kaşık.
Susmaz! Son duraktaki, son pişmanlığım.

*Şimdi ise; İnsanlığın bana araladığı tahta kapı! (Şimdiki Zaman)

İlk sözlerin manâsını geç anlayan insanoğlu,
Ben! Soğuk Tepenin Munzuru!
Tenekenin bağrındaki kızıl cehennemi,
Cam bardağın gümüşten parlak rengini gördüm.
Zaman geçtikçe anladım ki;
Gümüş Kaşık'ta paslanıyormuş...

Son Söz:

İşte benim:Gümüş Kaşık Efsane'm
Geçmiş zaman ve şimdiki zaman,
Duyduğum haz'ın intiharı ile;
Pişmanlık canlanıyor yüreğimde...