Gümüş Polenler

Öyle uzak öyle yakın
Gülüşün gümüş bir kuş
Saçların biraz daha uzamış
Öyle siyah öyle beyaz
Yüzün diyorum
Hüzün gölgesi akasyam




Düşlerine sızsam yorgun bir kentte
Islak bir rüzgar ve bulut
Sesine yağsam sonra güneşin sabahı öpüşünü
Tutsam avuçlarımda deli rengim
Sana helozanlar çizsem yedi renk
Sulara bıraksam suretimi usulca
Kan sıcakken aksa kalbime oryantal
Melez baksam bir aşka düğümlenen lif
Her yanım bahara batsa
Gül kokulu yusufcuk uçsa ağzının kıyısında




Ben senin gülüşünde su kıvamında nehir
Şiir sektirirdim uyurdun ellerin naif bir narkoz
Ben hep esmerdim seni özlerken
Yüzünde bir itiraz, gamze çizerdim kuma
Sular örterdi haritamı ellerin atlantis
Ağladığımız gecelerde biriktirdim yıldızları
Nar şafaklara dağılsın diye düşlerin
Adını susmak istiyorum Rüveyda
Tutarken gök kuşağını nefesinle




Dudaklarında buzul çözerken cehennem
Sana en uyumlu ölümü getireceğim
Seni bir türküyle vurup
Bir şiirle öldüreceğim...



Şimdi;
Özlediğim kadar hasretsin
Beklediğim kadar hayat
Sustuğum kadar tutsaksın
Sevdiğim kadar aşk



...