Gümüş Yüzük

Yirmi yaşındayım, mekan asker ocağı,
uğurlayanlar daha dün gibi hatırım da...
Bir köşede için için ağlayan sen,
Allahaısmarladık derken,
buğulu gözlerle sana....

Elimde bir tutam siyah saçın,
her çıkardığın da,
beni hatırla deyip verdiğin,
cüzdanımda saklıyorum..

Sana kavuşmak hayali ile,
hergün öpüp kokluyorum...
Özenle ;
dağıtmadan ;
Tek tek yerine koyuyorum....

Acı haber tez duyulur,
derlerdi de inanmazdım...

Parmağına,
altın yüzük takmışlar da haberim yokmuş...
Gözüm dönmüş !...
Sen nişanı parmağına,
ben kurşunu göğsüme takmak istedim...

Durmuşum kör kurşunun önüne,
bundan gayri,
yaşamışım,
yaşamamışım,
ölmüşüm,
dirilmişim neye yarar....?

Öldürmeyen Allah öldürmezmiş....!
Tezkere dedikleri şey ne işe yararsa !..

Bugün doğum günümmüş,
Öyle söylediler....!
Sevdiklerim bir şeyler hazırlamış,
sen olmasan da...

Merdiven basamakların da kırkındayım,
canlarımın arasın da,
yine ben acılar içerisindeyim...

Nedense;
Bu yıl dermanım yok, acılara dayanmaya...
Hazır sevdiklerim yanımda iken,
hani şöyle rahat bir ölüm olsa,
bu mutlu günümde..
Teneşire uzansam, birazcık huzur bulsam,
arkamdan ağlıyan, sızlayan, bırakmadan,
sessizce aralarından ayrılsam...

Kuytu bir yerden de,
bir mezar bulsalar,
benim için !
Üzerimde koyunlar kuzular otlasa,
geleni, geçeni,
göçeni seyretsem...

beklesem seni,
sessiz sakin ve sabırla mahşer gününde...
Biliyorum, izin vermezler ama ;
yalvar, yakar..!
yalan da olsa;
Saçım,
kalbim,
şiirlerim,
sevdam onda de.....

Sen yinede gelirken,
taktığım Gümüş yüzükleri getirmeyi unutma !..
Neme lazım,
Belki buralarda ?
Sen ve ben,
yan yana, cancana,
yine eskisi gibi......!