Gün

Serin bir bahar akşamı
Turunç çiçekleri açtığı günlerde hani
Denizden gelen imbat okşarken başımı
Gitmeliyim, elveda ruhumdaki fani
Diyerek
Özgürlüğe salıp kanatlarımı
Ya da zehir zemberek
Bir küfür savurarak bitirip ruyamı
Yetmeliyim, kendime
Yetişip son vapuruna kaderin
Bir tutam çare alıp elime
Değiştirmeliyim plağını hüznün
Sonbahar dönmeli yaza
Yağmurlu Ağustos gibi özgün
Bir şiir yazmalıyım deniz kokan
O şiirde çocuk bir yürek atmalı
Yüzü güne bakan