Gün Aşığı Çiçekler

Konuşmayan dillerde, hissedilen bir seda
Gözlerden düşen yağmur, sesi kalır kulakta.
Yürekte yanan alev, gözde buğulu veda
Acı tebessüm kalır, sonunda o dudakta.

Gonca iken dalında, gün aşığı çiçekler
Güneş gitti gidecek, ayın yolunu bekler
Ömrünün son deminde, rengarenk kelebekler
Deniz ile sahili, öpüşünce şafakta.

Başka mimarlar çizer, sevdanın yazısını
Tatmayan nerden bilsin, gönlünün sızısını
Rabbim dertli yaratmış, kulların bazısını
Görürsün birer, birer, saçına düşen akta.

Sevgi denen gerçeğin, yalan olduğu yerde
Gündelik oynaşlarda, derman olmazmış derde
Gökyüzü mavi olur, sevda var ise serde
Umutlar meyve verir, göz dikilen afakta.

Uzaklara dalıp da, mırıldanıp bir şarkı
Gerçek ile yalanın, olmalı elbet farkı
Sevgiyle döndürmeli, talih denen o çarkı
Gamzeler bayram etsin, öpülen gül yanakta.