Gün Batımına Yürüdüm

son demleri yaşandı yazın
sonbahar esintilerinin çaresizliğinde
şimdi,
hüznü çöküyor akşamın
sensiz yürüdüğüm şu sahile.

adımlarım isteksiz aslında
beni bekleyen karanlığa
güneşte usandı artık
kızıllığında
beni yalnızlığıma uğurlamaya

çarem yok ki.

dalga dalga umutsuzluk taşıyor sahile duygularım
çaresizliğim
en çok
senden kaçmaya çalıştığım anlarda canımı acıtıyor
kaç özleyişler yaşadım oysa
kavuşmalarım hep ayrılığa gebe.

çarem yok ki.

kaçmak
şu andan,dünden
yarınımdın sen
senden kaçamıyorum ki.

sevdam sızım oldu yüreğimde
adın
adın yasak dilimde
akşamın kızıllığına fısıldıyor yüreğim sessizce
seni sevdiğimi
uzaklarının yakınıyım ben imkânsızım
hissettin mi?

zamanı durdurabilseydim keşke dünde
şu gün batımında ellerin ellerimde
kıpırtısız dalgalar,ten ısırışı tahrikliğinde.

zamanı durdurabilseydim keşke dünde
şu gün batımında saklanırdık güneşe
doğardık tüm hayallerimize.

susamıştı tenler,korkuyordu gönüller
yarınları yaşamamaya yeminli
belki dedim
belki,
imkânsızın değildim.

gün batımına yürüdüm yine sensizliğimle
biliyorum doğacaksın bensizliğinde
akşamın kızıllığı şahidim ki;
son bir cümle tamamlasın kifayetsiz kelimelerimi

seni seviyorum.