Gün Bitmeden

Ağzı kalabalık kaygıların aksi havayı ayaza çaldıran
Savrulmaların gel gitliğinde çatlar dudak
Ses durulur
Rüzgarın adı kalır

Bardaktan boşanırcasına hüzün yağan sokaklar
Islanmasından değil gözün korkusu
Üstüne basıp geçilen yolda biriken su
Sanki dipsiz kuyu
Endişe durulur
Yağmurun adı kalır

Bir gün nasıl geçiyorsa şehrin üstünden
Öyle geçiyorsun aklımdan, fikrimden
Gündüz mü bileyim seni gece mi
Sen söyle bari gün bitmeden