Gün Gelir Bıkar Gider

Ya Rab çıktığım yönde hayır eyle yolumu,
Gün gelir düştüğümüz yollar da bıkar gider.
Ya han, ya da harmanın içine ser çulumu,
Hanımdan, harmanımdan çullar da bıkar gider.

Aşkımızı rengârenk gökkuşağına astık,
Gurbeti hasır ettik, özlemi yorgan yastık,
Hasreti kucaklayıp biz bağrımıza bastık
Gün gelir sarıldığım kollar da bıkar gider

Tüm servetim bir gonca birde sensin be gülüm,
Seninle gelecekse başım üstüne ölüm,
Yandı yandı üşüdü bağrımda yanan külüm,
Gün gelir ateşimden küller de bıkar gider.

Üzüldüm inan yoksa bu gönlüm kırgın değil,
Bir ömür bağışladım ben sana bir gün değil,
Gönül zindanlarımda mahkûmsun sürgün değil,
Gün gelir hafta, aylar, yıllar da bıkar gider.

Benimki bir hevesti geldi geçti desene,
Benim bahçemde yaban güller açtı desene,
Bu aldığım intikam degil öctü desene,
Gün gelir usanırda, eller de bıkar gider.

Başı duman, üstü kar, gözü nemdir serabın,
İçi gam, keder dolu meyhaneci şarabın,
Bir bak dikeni gülü var mı göçük harabın?
Gün gelir goncasından güller de bıkar gider.

Susamışım aşkına ya öldür ya da doyur,
Yatırsan topraklara bir aşık kaç yıl uyur,
Alacaksan canımı ecelden önce buyur,
Gün gelir taşımaktan sallar da bıkar gider.