Gün İnerken

işte gün çekildi dağın arkasına

kırmızı rengiyle güneş

bırakıp gidiyor bizi

uzaklığa ayrılığa ait şarkılar bırakarak

gün boyu baharı yaşadık

hiçbir gölgeyi yaklaştırmadı güneş

Köyün her karış toprağı beslendi

şaka yapıp duran arılar

kah

kurtulamıyor suya düşmekten

kah öfkesini alıyor bizden

iğnesi kaç can yakıyordu

ellerimiz taze ceviz yemekten boyanıyordu

ya çember çeviriyorduk

ya da çocuklaşıyorduk

ekin tarlalarında soluk hayallerimiz

kuş olup uçardı

yarınlara dair yorgunduk

gücü olmayan savaşçılardık

ekinler denk yapılırdı şahra taşırdık

patika yollar severdi izlerimizi

inişli çıkışlı dere tepeler

saç örgüsüne benzerdi

Köye yaklaşmak güzeldi

telaşlı kuşlar olurdu el sallardık

yürüdükçe uzardı yollar

Ağustos sıcaklarında

tüm ağaçlar bizimdi

Payam ,Dut ağaçları başında

okuduğumuz türküleri

dinler miydi göz değmemiş sevdalarımız

ve bizi görürdü gecenin aydınlığı yıldızlar

ayın sıcaklığına sarılırdık

baraj gölüne düşerdi yakamoz

duygular dile gelirdi

uzun gece beklerdi Köyü bir horoz

şafaklarda uyandırırdı bizi ..

09.04.2022 / İstanbul