Gün Oldu Devran Döndü

Ne zorluklar yaşadık onca çileler çektik
Dik tutuk başımızı zamana umut ektik


Küçüçüktük dünyayı hep masmavi çizerek
Herkesi kardeş gibi sevip sayardık inan
Güneşten şavk alıpta uzakları süzerek
Ruhumuzu renklere zevkle boyardık inan


Ufkun çizgisi dardı aldırmadık velakin
Düşe kalka büyüdük kanadı her yanımız
Zaman koşup giderken bildirmedik velakin
Geçmişin deryasında ne çok yandı canımız


Gün oldu devran döndü yaralı sinemizi
Paslı bir mengenede parçalayınca felek
Kevgire döndürerek yorgun sol yanımızı
Koca ömrün sonunda yedirdi hep düvelek


Dost vurdu sırtımızdan güldürdü ele güne
Düşman daha vefalı görünce gerçekleri
Mahkum eyledik canı sabır ile hep düne
Susarak içimizde dürünce gerçekleri


Kimi gün hüzün yundu kimi gün sade tasa
Yarım kaldı rüyamız vuslata göz yumarken
Bazen acı yalnızlık bazen kederden hisse
Yolun sonu kargaşa umulmazı umarken


Hayat denen kumarda yenildik ya ne yazık
İçerdeki çocuğu hiç etti geçen zaman
Ruhumuz mahşer yeri beden yorgun ve ezik
Zar etti meşk huzuru şer ile biçen zaman


27. ŞUBAT. 2018