Gün ve Gül Yanığıdır Hayat

O

Umut perisiydi

Gözleri aşk mı

Aşk irisiydi..

Ben se

Çok kırılmış

Çok incitilmiştim

Aşkın loğaritmasında

"Bel/ki" eğrisiydim.!

İki ucu keskin

Bir bıçak gibi bakınca,

Ilık ılık

Damla damla

İçime içime aktı

Unutturdu

Göz pınarlarımda fosilleşmiş

Yaşları,

Tüm pişmanlıkları sıyırdı

Beni benden ecelsiz ayırdı..

Kapanırken

Utanğaç bir esefle

Böyle kendi kendime

Git gide açılıyordu

Kalbimle aramda ki mesafe..

Kalemim biçer döver olup

Vira gam hasatlıyor du

Yanlızlıklarımı büyüten geceye,

Boynu bükük

Dilenci her heceye..

Teğet geçiyordu mutluluk

Teğet

De get ulan umutsuzluk

Dedim,

De get..

Eyyyyy

Gözleri gurur körü

Endazesi uçurum sevgilim

Bil ki

Yalnızca

Uyuyunca diniyor,

Karanlıkta soğuyup sönüyor

Yaralarımda ki

Gün ve gül yanığı közlerin

Nasıl kapanır artık bilmem

Ah benim o

Uykusuz gözlerim

Zavallıdan da zavallı yüreğim..

Bu naif

Ve dobra

Koşulsuz sevmeler le

Beğendiremedin kendini

Ne proleter hizmetçiye

Ne de burnu havada

Burjuva bozuntusu ece'ye..

Oysa

Her defasında

En maviye doğmuş,

Vefaya,

Sadakata

Mertçe soyunmuştun hep..

Siz se

Hep hoyratça

Hiç acımadan

Gömdünüz ulan beni

Çözümsüz bir bilmeceye

Ve

Sürme diye

Gözlerime mil çektiğiniz

O simsiyah geceye..

Heyhat,

Bilin ki

Kaçınılmaz

Ve gebedir;

Katran ve

Hüzün karası tüm gecelerin

Şafak sökerken boyanması

Bembeyaz bir sabaha

Boynumda asılı

Yaşamak sevdalı

Masmavi

Ve yeni bir umuda...

02/03:Kasım:2019

Saat:04:33