Günahkâr Mevlevinin Yakarışı (ayn Ya Da Destar Bahsi)

Tohumu, yıldızı, insanı,
zamanı ve yörüngeleri yaratan Yüce Rabb!
Alâ-i'mi semada renkleri,
ilahi düzeni;
sonsuz mucize yaratılışı vareden Kusursuz Bilinç;
süveydam sevgilinin gözleri;
esiri oldum,
a f f e t !

Vuslatın kasırgası tennuremin eteklerinde;
güneş doğmuş / güneş batmış bana ne!
Aşk ile meşk eder yürek,
dillerde terennüm bahane...

Ey sevgili!
Hangi günahın güzelliğisin ki böyle,
silinmez yer edinmişsin
dimağımın karanlık köşelerinde?..

Tek garib semazen benim bu dönüşte,
yörüngem şaşmaz,
yörüngem,
gözlerinin günahkar mavisinde..

"Bâzâ! Bâzâ! Her ân çi hestî bâzâ
Ger kâfîr u gebr u bût-perestî bâzâ
İn dergeh-i mâ, dergeh-i novmîdî nîst
Sad bâr eger tövbe-şikestî bâzâ" (*)

Ey, Mülkün Sahibi Yüce Mevla!
Kefaret olur mu,
şaşkın bakan gözlerimin döktüğü
kristal gözyaşları, günahlarıma?..
Kurtuluşum olacaksa
bu dünyada yak beni,
hesabı mahşere bırakma!..

(*) ALINTI: (*) ile işaretli bölüm Mevlana Celaleddin-i Rumî'nin "Gel!", diye başlayan ünlü dörtlüğünün Farsça orijinalidir..