Günaydın

Bulut yüklü omuzlarım

Sağ başımda

Akşamdan kalma martılar

Ucu yanık bir türkü dilimde

Zehir zemberek

Güneşe çattım kaşlarımı

Yine sarı

Yine sıcak

Nemli alnımdan öptü

Kamaştı gözlerim

Ah gözlerim neler gördü

Mavzer yatağında kurşunlar

Vurdular beni

Nefesim kesildi

Oracıkta can verdim

Ama ölmedim

Düşün ki yeşil bir tepede

Kendiliğinden oluverir papatyalar

Herkesten bihaber

Toprak can verir

Tohumlar fışkırır nehir yataklarında

İşte öyle diri

Öyle dimdik

Güne bakan çiçekleri olur umutlarım

Güneş alnımdan öper

Gözlerim kamaşır

Figüranlığına soyunduğum

Hayat denilen komedyada

Mavi filli pijamalarım

Ve üzerime geçirdiğim yaldızlı gece,

Mutlu olmaktan başka ne istenirdi

Tek kişilik bileti kesilmiş

Ağır jargonlu tiyatrodan,

Ve Tanrı’nın elleri öyle şeffaftır ki

Göremezsin

Duyamazsın uğur böceklerinin fısıltılarını,

Huşu içinde meleklerinle

Yeni bir sabaha uyanırsın...

Gün/aydın.