Günaydın Sevdiğim

Şimdi
Uzun beyaz bir mevsimin
İlk taneleri düşüyor şehrime
Karayelin insanı ısıran soğuğuyla beraber
Ben isimler takıyorum
Senin mutluluğuna

Oysa
Fakir sofralarında hüzün vardır muhakkak
Üşüyen elleriyle bir anne
Çay döküyordur zeytinsiz kahvaltılara

Belkide
Evsiz bir ihtiyar
Donmak üzeredir
Yıkık dökük bir evin
Dışarıdan daha soğuk bir odasında

Ve birazdan
Ölümü ilikleyecek şair
Her gün olduğu gibi
Gömleğinin yakasına
Ağrılı bir gecenin sabahına gülümseyecek
Sen dolacak gözleri
Sensizliğin coğrafyasında