Günbatımı

Solarken ufkumda akşamın rengi
Tuvaldeki resim hicran bürünür
Toplan içimdeki kırılgan çocuk
Zaten uzak dağlar duman görünür

Grup vakti uzar gölgeler kat kat
Vurgun yer düşleri öksüz çocuğun
Dem vaktidir hüzne çalar gönüller
Son demidir belki bir yolculuğun

Kızıla boyanır dağların yüzü
Güneşin gölgesi sulara düşer
Engerek zehrinden acı bir hasret
Kerahet vaktinden geceye düşer

Derinden derine bir hüzün çöker
Hasat zamanıdır gamın kederin
Kekremsi tadıyla bir kadeh sunar
Bu son tesellisi sana kaderin