Gündüz Güneş Yanında Gece Ay

bir kitap okuttum
yalnızlığından
nefesinin gözlere vurduğu seherde

keskin begonyalar koktu
varlık ötesi
yokluğun
zıtlığında

genetikti salkım üzümlerinin yere düşüşü
hemen
onu bekleyenler yanına üşüştü

eğri büğrü
öğrendiklerim
yüzümdekileri, niyeti kötü biri gibi
aynaya olduğu kadarıyla yansıttı

iflah olmadı bu hayatta
zaman

istediğini elde edemedi
ağlayaraktan

bu sefer olmadı
gökkuşağı solgun ve darmaduman

çölleri
şelale kapladı
aksi gibi

rüzgar esti kalbime
senin sesin gibi

beste
hicaz makamı
dinle sürgüne giden yolcu çırağı

koynuma sokulan
yabancı dikenlerin bölünmüşlüğü
canımı yakıyor

bir büyü bu
sebebini kara kuyulara sakladığım
ama
bir türlü kendime itiraf edemediğim yıldızlarımın umarsızlığı

bir saklanbaç bu
ebenin olmadığı
senin hiç ortaya çıkmadığın bir oyunun başlangıcı

kapıları kapalı

hala aynı annenin
masum çocuğu tadında

kokuyor bahçeler
yalanların gururuyla

yarın

papatyaların sarı sokulganlığında
yamacına güneş konduğu an
geceyi hatırla
bil ki yalnız değilsin
ayda hemen yanında...


29.08.12