Gündüzün Ellerinde

Köşeye çekilmiş bir iğ yumağı duygularım

Gövdesi kırık bir çubuktan eğrilmeyi bekler

Gecemin boynu bükülmüş

keten bir atlas üstünde

Rüyalarını ayıklar

Ne işin var senin delilikle

Deliler şiir sever

Yerden yıldız toplarken

göğe fidan diker

Güneş' in vardiyası yok gibi

Hüzün nöbettedir her dem

Zordur çocuk

Hem kirmen

hem de ip yumağı olmak

Eğilip bükülüp

bir köşede kendin olmak

İzahı zor sanat

İçimdeki renk karmaşası

Yine de 

anlatma çaban yok mu

kördüğümlerini

Çözdükçe çoğalan hayatın

Bilinmezliğini

Ayıp değil ya çocuk

bu bir oyun

Bıkmak

usanmak

yok

Sen de bilirsin

çocuk olmanın şanındandır

Bir oyunu yüz kere oynamak

Doksan dokuz gül tohumu düşse toprağa

Saksıdaki bahar yüzüncüyü ister

Mesele gül olmak da değil sanırım

Alın aklığıyla toprağa düşmek

Düş be çocuk

Birazcık düş

Gündüzün ellerinde

sayısız buket

Bu da geçsin kayıtlara