Güne Doğurgan Kalan

sönmeyen bir ışık yansıyor
aşk içiriyor kadehlerde gece
fasıl kurmuş şarkıların dilinde
nakaratlarında şaha kalkıyor duygular
edebi,ebedi,edepsiz

hecelenirken dilde sözcükler
ayıp şeyler düşlüyor hayalinde
filika yüzdürüyor uzanmışta
yeşil deryalar üzerinde
esir duyguların çemberinde

düşlerin sunağında uzanıyorken
arzular şaha kalkar sessizce
feyiz alır sevilerden ruhlar
sarmaş dolaş İhtiras tende
yakarışlar tanrıya ulaşır dualarla
esir olduğumuz anlarda

silkinip doğrulur yerinden
aşk yangısı incitmişken canını
ferahlatmak için kendini
istiridye kabuğundan fırlarcasına
yelpazesini alıp eline
sallar evire çevire

sindirmeye çalışırken duyguları
tende ve ruhta
yıldızlar dans ederken etrafında
tutup elinden aşkın tekrar
Yapıştırır dudaklarını aya
Edepsiz ve hayâsızca

boylu boyunca uzanan uzun bir ovada bir küme
bir artezyen kaynağı bizden olan
yüreklerden doğan
içini dolduramadığımız aşkla
orgazmı yarım kısır bir döngü
güne doğurgan kalan