Güneş Batarken

Dün akşam güneşin batışını seyrettim.
Her taraf sessiz ve sakindi o ana kadar,
Birden sessizlik bozuldu her şey canlandı sanki.
İlk önce güneş bana öyle bir baktı ki şaşırdım.
Güneşin batmak istemediğini o zaman anladım.
Yapraklar bile güneşin battığını istemiyordu.
Rüzgar serin serin esti birden,
İnsanın içini ürpertircesine.
Ağaçlar sallandı dallar kırıldı,
O anda içimi bir korku sardı,
Ordan çekip gitmek istedim , gidemedim.
Kavak ağaçları dallarını uzattı sanki güneşe,
Gitme tutalım kollarımızla seni diye.
Çiçekler boynunu büktü hava kararmaya başlayınca.
Sanki ona küsmüşlerdi birer birer.
Güneş istemeye istemeye çekiliyordu dağların arkasına.
Rüzgar otları ve çiçekleri son bir defa savurdu.
Ağaçta bir salıncak asılıydı.
Sanki dallardan çözülüp güneşe gitmek istiyordu.
Onu yakalamak ona sarılmak istiyordu belki.
Bunlar akşam olmaması için doğanın son çırpınışlarıydı.
Güneş ise çaresizlik içinde çekilirken dağların arkasına,
Elveda diyordu sanki yarın buluşmak üzere.