Güneş Gölgesi

Gülümser mi sanırsın gün görmemiş güneşinde bu çocuk,
İçin rahat olsun...
Sahnende seyircin çok ; sahte yüzlerine alkış tutan da var az buçuk..

Sen oyna hayatla siyah beyaz kardelenin filmini,
ve sakla;
Umudunu düşürmeden köküne , açmasını beklediğin her çiçeği...

Avuntunun esiridir , elde kalan tebessüm süsü gözler,
Aşkı anlatabilir mi sanırsın ?
Fırtınası dinmiş denizler gibi ruhu çekilmiş bedenler...

Gereği yoktur bir yüreğe ; ama....ile başlayan sevginin,
Gecelerin ayazı çarparken suratına , saati 12 ye vurduran akrebin...
Çünkü... ile hayat bulmalı belki bütün sevgili içinler
Öüme bile diyebilmeli ''çünkü'' ; vaad olunmuşken bir çift saf yüreğe,
Berrak su kokan cennetler...

Böldüğün her umut kırıntısının hatrına ardına düşebilmeli bir gölgenin,
Güneşi yitirdiinde dahi, farkına varabilmeli gölgenin içindeki nefesin ...

Bulutların değmediği yere düşmeyen yağmur gibi gözyaşların,
Soluğunun buğusuna çizerken umutları
Kim bilir belki de en masum yoldaşın...

Sessizliğin kıymetini , çığlıkların 5 para etmediğini görünce anlıyor hayat

Ne olacağı belli değilken alacağın bir sonraki nefesin,
Ne anlamı var kalabalık yalnızlarda çekilmiş paslı eziyetin...
Karanlığıma damlarken parça parça gökyüzü
Düşüyorum gelgitlerimde bazen,
güneş doğmadığı gün hesbını vereceğein yanık kıyametin..