Güneş Yakardi

Karanlığı koynuma aldığım buhran gecelerde
Başucumda duran hayalin takılır gözlerime
Sessiz çığlığın ile çınlatırdı kulaklarımı
Pencerede güneş doğar yakardı dudaklarımı

İncilerimi toplayıp bana geldiğin günlerde
Bir sevincim kalırdı ufuklara baktığım yerde
Düşlerimde görürdüm yola düşmüş ak saçlarını
Pencerede güneş batar sarartır dudaklarımı

Tutsaktır dilim konuşamaz hüküm giymişçesine
Umutlar sensiz biter bir gaflete düşmüşçesine
Rüyalarım yarım kalır yırtar hatıralarımı
Pencerede yağmur olur ıslatır dudaklarımı

Karanlık gecelerimde yakardım tütsülerimi
Gözlerime kırağı düşmüş silerdim ellerimi
Koklardım mendilindeki lavanta kokularını
Pencerede gece olur soldurur dudaklarımı