Güneşe Döndürdüm Yüzümü

hatırladığım en eski şey
bir ışıktı..ve mavi koku

sonra
bir doğum sancısı

korkmuştum ve insandım

içimdeki delişmen kız
ağır kalp spazmlarında
acıdan hüzne, hüzünden aniden sevinç
aniden kirpiklerimde damlalar..

kendimi saklayacağım yer yok!


Tanrının meleği sürgünlerde
sahte diyarlarda


yorgun şiirlerimde saklıydı düş bildiklerim
düşün iklimi yoktu
uğruna ölünecek çok şey vardı
Çınar ağacında yapraktım
gökyüzü şu mavilik mi
uzandım
düştüm ayaklarınıza
ağladım
rahmeti avuçladı gözlerim
çivit yüreklerde
aşka darılınılmazdı
söylenmemiş bir çok türküm
rüzgârla öpüştü sazlıklarda..

masum bir yüreği
savurdunuz uçurumlara
/ne kadar sen, o kadar benken/
gül akıttı bileklerim

dağ çileği öpüşüm sorgularda

kızamadım bile
çivilenmişKEN hepimiz sonsuzluğa


ve sonra
güneş, sevda görsün diye
tekrar ayağa kalktım


ve ben aşktım
anladım

ve ben çiçektim, güneşe döndürdüm yüzümü

sevmenin onuru çivit yüreklerde sonsuz

su gibi deniz kadınım
adım mavi
bunlar da ellerim

orada mısın?