Güneşe Sevdalı Gözler...

Güneşe sevdalı gözlerimdi
Ellerimin nasırlı yollarında kanayan

Beynimin zincirli usunda birikendi
Ayak izlerinin tozunda
Üstüme yapışan

Karanlık bir noktaya dönen dünyamdı
Üstün körü sevişmelerin
Koynunda can çekişen

Uzatılmış gergin iplerin
Hayat damarlarından ruhumun
Kanatsız haliydi sökülen

Güneşe sevdalı gözlerimden
Ellerimin nasırlarıydı
Geceye
Taş kesilen
Ve yüzümün maskesinde
At kişnemesiydi
Nal sesleri

Bedenimden
Siluetime doğru akan yaşlardı
Ruhumun derinliklerinde
Tuzlu göletler açan

Kızıl şimşekler çakandı beynime
Yüreğimin bir serçe korkaklığı

Bakışların çaresizliğiydi
Donuk zamanın karanlığında
Suretimi resmeden
Ve dudaklarımdı acının tellerinde
Kan kırmızı yaralar savururken rüzgârın diline

Dört zindanın içinde uzatılmış
Bir bedende ölendi ruhum...

Metruk kentlerdi yüzümün
Unutulmuş dili
Kapı aralığından kan damlatan
Yüreğimdi
Unutulmuş bir imparatorluğun nal seslerinde

Savaş meydanlarında galibiyete susamış dudaklardı bükük
Kırık bir testinin son damlasında
Dökülen benler...