Güneşi Gördüm Anne!

Hep sarılıp boynunu
Karınlık bu dünya derdim ya sana
Ağlardım ya saatlerce
Kaybedişlerim batardı ya derine
Artık batmıyor anne!

Kaybedişlerim başladı ve bitti
Herşeyimi kaybettimde bir sen kaldın anne
Hep karanlıktı günlerim
Güneş doğmuyordu yaşamıma
Artık güneşi gördüm ANNE!

Kanıyordu ya yaralarım
Hani kordu yüreğim
Ele avuca sığmadım, sığamadım anne
Kanadı hergün yüreğim durduramadım
Neşter atamadım kalbime

Çekcek çilemiz varmış çektik işte
BU benim yazgım benim çilem
Sen neden ortak oldun anne!
Ben ağlarken uyuduğum gecelerde
Sen niye başına koydun benim yastığıma?

ANNE!
Başaramadım ben bu hayat yolunda
Hep tökezledim, düştüm kanattım dizlerimi
Saramadım şu yüreği
Aldırmamazlık gelemedim kimseyi
Ellerimde kalansa keskin hüzünler

Hani bana derdin ya "yaşam güzel" diye
Sen yalan söyledin anne
Gülünce açan çiçeklerim yokki benim
Kaybettiğim onlarca acı var sadece
Toprağa gömdüğüm koca bir sevda bide...

ANNE!
Güneşi gördüm ben ilk defa
Karanlıkları yırtıpta çıktım aydınlığa
Acılara son, dikiş attım tüm yaralara
Belki kaybettim ama işte gülümsüyorum güneşe

Hayat ikimizede bir oyun oynadı
Ben senin kadar güçlü olamadım anne!
Ben bu kumarda kaybettim herşeyimi
Duygularımı, güvenimi sattım üç-beş kuruşa işte
Dünyanın dumanını içime çekmemde çabası...

Güneş doğmuş anne dünyama
Artık ben dimdik ayaktayım
Kaybetmek yok yarınlarda
Aydınlık yollar taşıyacak beni uzakalra
Anne! Anne güneş hiç batmasın yaşamımda bundan sonra...
Bitti çünkü tüm gücüm,tükendi
GÜNEŞİ GÖRDÜM ANNE! en boğuk kahkalarla geldi işte
Acımıyor artık canım daha fazla...