Güneşim

               

Ne gülmüşüm yokluğunda ne gün yüzü görmüşüm

Işığına ihtiyacım var be güneşim

Sensiz dönmüyormuş dünya karanlıkta körmüşüm

Aşığına geceleri yar be güneşim

Senmşsin sen gözlerimin ışık fer’ine

Koyamadım kimseleri senin yerine

Karanlıklarda düşmüşüm dibe derine

Aydınlat dört bir yanımı sar be güneşim

Anladım ki hayat bana senden akışmış

Yaşamak gül cemaline öyle bakışmış

Baharsızım sensiz meğer her iklim kış’mış

Dört mevsim zemheri soğuk kar be güneşim

Ey şulem tek aydınlığım gözümün nur’u

Bilirsinki sana sevdam pak temiz duru

Senden sonra görülmedi gözlerim kuru

Sensin gönlüme geçilmez yar be güneşim

Üşüyen ruhuma sensin nâr be güneşim