Güneşim

Yüreği küle dönmüş bir insanın umut ışığıydın
Sen güne doğdukça kalbi aşka gelmiş alev almış
Bütün yaralar kapanmış sargılar bile çıkarılmış
Hüzünlere boğulan gönül huzurla dolmuş
Nasıl bir sevda ki o onca acıya göğüs germiş
Sevgiyle beslemiş gözleriyle dokunmuş...

Karanlıklara ışık tutan o şevkat dolu yüzün
Elimi tuttuğunda öyle anlamlı öyle masum ki
Kış ortası bahar oluverir dört bir yanım
Hayalin aklımda her canlandığında bir tebessümle
Seni ne kadar çok özlediğimi anlarım...

Ne sebepten dolayı olursa olsun
Ne kadar çok uzaklaşırsam uzaklaşayım dönüşüm hep sana..
Içimde belki bir utanç bir nefret
Belki de bir yabancı eğreti aşk
Ama ne olursa olsun içimde bu tarifsiz sevgiyle..
Ne bir başkası ne bir dünyalık heves seni bu yürekten çıkaramaz
Denesem de olmaz...

Aşkın meskendir hep yürekte
Sevdiğim ayrılıklar biter elbette
dayanmalıyız inanmalıyız..
Sakın vazgeçme...