Gün/eşim Tutuldu

Bir güneş tutuluyordu görüyordum
Kara peçe çekiyordu suratına
Dünyaya haram kılıyordu sevgisini
Belki nefret ediyordu...
Belki de yıllardır bu anı bekliyordu....

Evet güneş tutuluyordu
Karanlıklara umut doğuruyordu
Ağladığını görmesinler diyeydi belkide
Üzgün müydü,utanıyor muydu..
Kim bilebilirdi ki..
Her güneşin kararmasına kim mani olabilirdi ki

Güneş gibiydi her gördüğü insanın çehresi
Açılmaya yüz tutmuş solmuştu hevesi
İnsanlar itiyordu karanlığa, dışlıyorlardı
Yabani gözüyle takılıyorlardı
Güneşini solduruyorlardı insanın
Hevesini paralıyorlardı
Karanlıkla ört bas ediyorlardı
Yine görünmüyordu güneşin izleri
Kendi içine hapsolmuştu filizleri

Elbet bir gün karanlık kapanacak
Güneş yeniden konumunu bulacak
Bir avuç gözyaşı ıslanacak dudaklarda
Gafillerin yer bulamadığı son duraklarda...