Güneşin İzbesinde

güneşin izbesinde...

öyle olur mu deme!

hani koyu gözüken kısımları...

saklandım bir ben kadar

bir arpa boyu kadar uzandım

görünmez idim uzun zaman

sonra büyüdüm,biliyorsun işte...

beni kanatlı çiçeklere bezemiştin ya!

seni ölümsüz kelebeğim yapmıştım

durmadan büyüyen kanatların

üzerime gölgeler yağdırırdı hani...

gerdiğin kanatlar,kanattı beni...

susamıştım ya sana hani...

dudaklarımı patlattın da

kanımdan kana kana içtim kendimi

nasırlı avuçlarım hala seni soruyor

ince parmaklarım uzadıkça çatırdıyor

kelimelerin kalbini kırıyor

dili kesilmiş parmaklarım

duvar bellediğim ekrana küsüyor

ellerim,sen diye dizelerin belinden kavrıyor

güneş! lekende kaldı ömrüm

sıcaklığında kavruldu gönlüm

kurudum sanıyorsan bil ki öldüm!