Güneşin O Sıcaklığıyla Rojdamı Seviyorum

sen çoktan gözden uzaklaştın
yürekte kalsada sinmesi imkansız
sindirmesende unutulur geçer
özünü ipe sarsan sözü itibar etme...

dağ yamacına bağlama yolu
faydası olur mu sence sızının

kırdın kanadımı uçmazken
bak eline geçeni bilmezliği
aşkı acemiliğe harcamak varmıydı
dik duruşum ınanılmaz bir yerdeyim

kendin elinle öldürdün meranlarını
hakkın adaletine niye kalsın kervetine
öyleyse çektiğin hazır altı düşlerine
ahu dağıttın ay ışığı gibi eşkere

artık, döktüğün ağıdın hıçkırıkların
gözyaşına ne gerek vardı ki !
zihniyetin havasına doymuştun
bunca taş başa düşen hava ağır
nasıl görecektik maviyi eşkere

sevseydin...
uzatılan silah gölgesini görmezdin
gururmuydu bu yaptığın aşkaralığı
hanı aşkta gurur yoktu denilirdi
patlak tabanca sesine kalışın

yüreğimi korkuttun savaş yorgunluğum
göğsümün tam sol yanına atarmıydın
attığın kurşunu
seni bilmezmiydim
atmazdın gönül boşluğuna
bu oyun kuralını bilmezdin

bildin mi?
gerdin mi bilinmezin soyuna
kalışlarınla kaldığın beyhüde
şunun şurasında ne var ki
ömür bildiğin....

atan elindi yüreğin sessiz
güya yazmayı sevmezdin
döktüğün şiir gözyaşı gibi mürekkep dolması
oda kurşun gibi yüreğe işlenirdi her seferinde
tek bildiğim ruhları saran havanın yetmezliği

4 Haziran - Freidorf a gitmez.

(olsun./ güneşin ısıttığı kadar o sıcaklığıyla rojdamı seviyorum)