Günlerden Yusuf
Bir bebeğin semaya dokunan sesi
Yakmış şehrin bütün ışıklarını
Her nesne birbirine meftun
Ateşte yağmurun, yağmurda ateşin busesi
Ya bende bir hal var bugün ya kainat mesut
Ey döşümde kabaran hasret elimden tut
Gönlüm uzak yollara matuf
Saat on bir olmuş, günlerden Yusuf
Satır satır bütün şiirlerin adı aşk
Kim yazabilir küçük bir avuca bunca güzellemeyi
Satılmaz bedestenlerde bilirim tebessüm
Bilirim de ya bu rüzgârın süruru neden
Taramış saçlarını güneş de aya karşı
Bir fanusa sığmış gibi evrenin her karışı
Öbek öbek kerem, öbek öbek lütuf
Saat on bir olmuş, günlerden Yusuf
Daha çok sevebilir miydim bir melek olsaydı
Bir elmas tanesi, bir inci yahut
Kutlu bir yorgunluğun ardından umut,
Firdevs'ten yayılan misk esintisi
Her babanın gözlerinde aynı emare
Suyun ruhunda ışık, balığın gözünde hare
Belki bu hal hicran müdavimleri için maruf
Saat on bir ise günlerden Yusuf
Usul usul gidiyorum; masal masal
Bütün acılar su döküyor ardımdan
Döneceğim diyorum kafesime, bekle beni
Bekle bakışlarımı esir alan ızdırap
İster bir hülya olsun isterse serap
Gidiyorum gönlüm uzak yollara matuf
Saat on bir olmuş, günlerden Yusuf
Dünyanın sırlı keşmekeşinden, gündüzden, geceden, şiirden; evvela hasretten ve sonsuz bekleyişten bahseder gibi..
Yusuf güzelliğinde bir şiirdi şair. Artık herkesçe bilinen bir sevgi; Yusuf'un sevgisi.. Ve bu sevgi böylesi güzel endamlı, böylesi derin manalı ve elbette tıka basa sızılı satırları okutuyor bize. Dünyanın yedi harikasından birisinin de evlat olması gerekliliğini duyumsuyoruz.
Bu şiirde şair tatlı bir telaş içerisinde, ardında bıraktığı acıları dile getirdiği her dizeyi de koşar adım geçmiş. Yusuf menzil olduğundan, kuyuyu görmezden gelmiş.
Çala kalem Yusuf diye inleyen şair, kendine müjdelerle bitirmiş her bölümü ve ortaya okunası, gıpta ile bakılası bir şiir çıkmış.
Şiirle tebrik ediyorum saygıdeğer edip..