Günümüz İnsanına

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
İç organların dahil bedenin öyle bıkmış ki
Reaksiyon göstermeye yer arıyor
Dünyaya gelme nimetini çok yanlış anlıyorsun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Bir kitabın bir beğeni kadar değeri yok
Kitabın gibi insanlığın da
değer kaybediyor kağıt karşısında

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Mutluluğun, hüznün hatta ve hatta
ölüm bile sanal senin gözünde
Ve gözünde olmayanın değeri yok

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Yapmacık tavırların o kadar belli
Ama paranla o kadar güçlüsün ki
Çıt çıkmıyor dalkavuklarından

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Sokakta gördüğün kediye köpeğe
Ağlarken
Sokaktaki insandan kaçıyorsun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Doğru bildiğin yanlışlar ve
yanlış olduğunu bildiğin doğrulara o kadar  bağlısın ki, karşı çıkanı yok ediyorsun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Mutluluğun sırrını doğada ve yansıması
kendinde değil de, güçte buluyorsun
Bu yüzden de yemeğini emeksiz yemeye çalışıyorsun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
Hiyerarşik yapıyı öyle sindirmişsin ki içine
Yükseltmek için kendini
Diğerlerini hiçe sayıyorsun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun
İçindeki boşluk o kadar büyük ve
o kadar derin ki
Açgözlülüğün bile dolduramıyor, öfkelisin

 Öfkelisin
Öfkelisin çünkü
paranın satın alabildiği her şeyi aldın
Geriye bir tek doyumsuzluğun kaldı
Kağıdı olmayanların bile mutlu olmasını
Kendine yediremiyorsun
 
Az kaldı,  patladı patlayacaksın
Ruhun başka birini aramak için çoktan düştü bile yollara
Başka türlü açıklaması olamaz;
Ruhsuzluğun

 Yarım yamalak duygularla yaşıyorsun....