Gurbet

Sılaya hasrettim ben
Evime ocağıma,
Annemin bir tas sıcak çorbasına
Dostumun merhabasına
Fakat yaşıyordum kalsam da tek başıma
Alışmıştım gurbetliğe, yalnızlığa.
Nereden bilirdim daha acısı varmış.
Anladım sevince seni
Sinen olmuş kalbimin evi
Bu nasıl bir bağlanmakmış
Çakılmış ruhuma bir koca çivi
Her nefeste acıtsa da tutuyor beni
Tutuyor gözlerinde mahpus gibi
Kalmak zor, gitmek yanlış
Giderken nasıl yandı yüreğim
O yürek ki,sor söylesin nasıl yanmış
Bu gidişten acı bir ders almış
En ağırı gurbetliğin
Yar sinesinden ayrılmakmış