Gurbet
Ne zaman kendimle baş başa kalsam
Hasretle birleşir yol olur gurbet
İçimden gelse de bir kez ağlasam
Gözlerle anlaşır göl olur gurbet
Sahilde karaya vuran çöp gibi
Felek iç dünyamda savurur tipi
Kaderim peşimde görünmez dibi
İzlerle anlaşır çöl olur gurbet
Düşünceler basar düşünceleri
Karanlıklar kaplar derinceleri
Benlikte fikrimin en inceleri
Gizlerle anlaşır hal olur gurbet
Gurbette olmanın sebebi sarar
Beyin şaşırır da alır ters karar
Hasretin kokusu içimi yarar
Sözlerle anlaşır yel olur gurbet
Kendisi bitmez de bitirir ahir
En güzel çağlarda çektirir kahır
Aşk şarabı diye içtirir zehir
Közlerle anlaşır bol olur gurbet
Misafirse fani dünyada herkes
Gurbetteysek madem aldıkça nefes
Son nefeste kalkar hapseden kafes
Özlerle anlaşır kul olur gurbet
12.09.2007
Ankara
Değerli abim,şiiriniz eski bir şiir belliki önceleri yazmışsınız. Kafiye uyumlarında ve duraklarda biraz sıkıntılar var...Mesela
bit-irir çek-tirir iç-tirir
köklerde hiç uyum yok sadece tirir'ler kafiye olmuşlar...
yine
düşünce pencere ince
burada pencere işi bozmuş...Bir de "sözlerle birleşir böl olur gurbet" demişsiniz, burada "böl olmak" ne anlama gelmektedir,anlayamadım...
Sizin gibi üstada haddimiz olmadan eleştiri yaptık. Umarım engin gönlünüzü kırmamışızdır...Bu güzel şiiri tekrar elden geçirseniz daha okunası olacak diyorum...selam ve hürmetlerimle