Gurur

Yıllar sonra yine yalnızım küçük odamda,
Dışarısı buzgibi soguk,
Yılan sesini andıran bir deli rüzgar,
Saçlarım gibi ortalık bembeyaz kar,
Gözlerim dalıyor ağlamak istiyorum!
Ama, nafile serde Erkeklik,delikanlılık, mertlik var.
Tek düşmanım diye bırakyıgım siğara geliyor aklıma,
Aylardan ramazan ayı olduğundan,ne rakı ne siğara,
Yalnız kırık dökük demlikte kaynayan çay,
Bir anda kızımla oğlumun sesleri, baba ezan okunuyor diyor.
İşte o'an birkez daha sıkıyorum kendimi,
Gözpınarlarımdan boşanan yaşlar yanaklarımdan akıyor.
Sizlerin resimleri elimde ve sen geldercesine bakıyorsun.
Radyoda bir türkü söylüyor karlı dağlar karanlığın kalktımı?
Kahbe felek ayrılığın vaktimi? diye,
İşte o an hüzün isyena dönüşüyor,
Kadere birkez daha isyan ediyorum.
Ben burada küçük odamda kadere isyan ederken,
Sen çocuklarla tek başına neyapıyorsun onu bilmiyorum,
Burda kış ve hasretlik çok zor acımasız insafsız tıp kı alın yazımız gib,
Mazgal gibi bir pence,
Bakıyorum dışarıya fırtınadan salanan ağaçlar,
Sallanan ağaçlar degil benim bedenim,
Oğluma kızıma ve sana olan özlemim,
Beni yakıyor kendi kendime soruyorum,
Neden böyle oLdu diye cevap bulamıyorum,
Boyun bükmemek mertlik dürüstlük ve gurur diyorum.

26 Kasım 2001
Pazar

Zorunlu bir ayrıktan sonra yazılan bir şiir dir.