Gururun Oyunu

Gönlüme habersizce giriverdin
HeRşeyimi , benliğimi çalıverip gittin
Hayatım senin açtığın yaraları sarmakla geçti
Bazı yerlerim dikiş tuttu ,
Bazı yerlerim her geçen gün daha da acı verdi.
Acılarımın çaresi sendin
Hem beni yaralayandın, hem ilacım
Hem canımdın , hem kanım
Hem nefretimdin , Hem sevgim
Ama nefretim sevgime yenik düştü
Anladım ki canımı yakan sen değildin senin yokluğundu
Hayal meyal hatırlıyorum artık yüzünü
Tam unuttum diyorum tekrar aklıma geliyorsun
Unutmak tedavimi acaba yalnızlığa ,
Yoksa tek teselli bile mi bırakmıcak bana
ZamanLa unutmak yerine yaşamayı seçtim
Bir gün karşıma çıkacak diye ümitledim
Geç kalabilirmiydi acaba karşıma çıkmaya
Görürmüydüm onu beyaz kefeniyle,
Dayanırmıydım onu tabuta koymaya
Arkasından gözyaşı dökmeden , iyi bilirdik diyebilirmiydim acaba
Yok, geç kalmamam lazımdı
Geç kalmadan onla konuşmak yüzünü tebessümlü haliyle aklıma çizebilmeliydim
Yalnız geçen onca senenin acısını çıkarmalıydım
Gururumu gerekirse ayaklar altına almalıydım
Ve yaptım...
Gecekondu mahallesindeki küçük evine gittim
Gittiğimde evet geç kalmıştım
O kadar geç kalmıştım ki ne kefenini gördüm ne de tabutunu,
Aylar öncesinden defnedilmiş naaşı
Bende geriye kalan ise büyük bir pişmanlık,
Gururunuzun oyununa geLmeyin Yoksa hayat için çok geç olacak!