Güvercin
Islak ölümlerden erken bir öpücük konuyordu,
Sabahın koynuna,
Henüz kaldırımlar masumiyetini yitirmemişti,
Dizeler üzerlerine tükürülmeden önce,
Yalnız bir tınının bedeni resmedilmeden daha,
Beyaz bir tebeşirle,
Ve ben yeni yeni uyanıyordum kör uykudan.
//
Mağrur bir eda ile güneşi kucaklayan,
Geçmişin penceresi,
Yine bileklerime bakıyordu alacaklı gibi,
Adını fısıldıyordu aynı anda buğulu hislerle,
Ve ben köprülerin altından akan sularla boğuşuyordum.
Gördümki,
Sisler arasında bir güvercin,
Seni içiyordu kana kana,
Üveyiklerine takılan beyaz karlarla,
Isıtıyordu kendini...
Ve ben koyu mürekkebi içmeye hazırdım.
Güzel bir kurgu tebrikler kaleme ufkua açık olsun😙
Köprülerin altından akan sularla boğuşmak.
İşte bu mısra bedeldir hayat, düşün düşün ve yaşa.
Tebrikler sevgili Metin.
çok güzeldi şiir..
"Ve ben köprülerin altından akan sularla boğuşuyordum."
ve zamana direnen duyguların ne güçlü anlatımı bu böyle!
tebriklerimle..
şiir gayet güzel.. ve kendi kalıpları içinde hiç bir boşluk bırakmıyor okuyucunun düşünce kabında ama ; Dışarıya baktığımda bir güvercin gördüm, kısmı şiirin akışını biraz bozmuş sanki metin.. yada daha iyi bağlanabilirdi gibi..
yeni yayın dönemindeki şiirlerini dikkatlice izliyorum ve kendime biriktirdiğim ayrı notlar var, sonrasında bu sayfada paylaşacağım.. vakti geldiğinde..
tebrik ve teşekkürler metinim.. eyvallah..
Güzel bir özlem şiiri, kalemine sağlık şairim..