Güvercinler Uçurdum

ben diger şairler gibi
Paris'i, Moskova'yı, Berlin'i görmedim
savaşlar gördüm haber bültenlerinde
şehirler görmedim...

diger şairler gibi de hapse düşmedim
esir insanlar gördüm, namlu ağzında
önceden şehirleri varmış onların
şimdi toplu mezarları...

belki bizlerin de toplu mezarı olur
ırğatla ağa; işçiyle patron; memurla amir
gömülürüz
eski mezar, yeni mezar; kucak kucağa...

tren yoluyla başka ülkelere
belki bir uçakla taşınırız
terk ederiz bizler de:
tarlayı, tohumu ve suyu.

bir trenle başka kentlere, kasabalara, köylere:
karı koca; ana çocuk; baba oğul kucak kucağa...

birkaç şair gibi barış ödülü de almadım
güvercinler uçurdum derin derin nefes alan
uçaklar ki, insan icadı... ve ölümler

artık savaşlar bitse,
ümit versek tüm insanlara
ve sarılsak birbirimize
toprağın tohuma sarılması gibi