Güz

Evet son yaprakta düştü içime
Artık soğuğa ve rüzgara karşı tamamen savunmasız bir ağacım
Kırılırım kırılabildiğim kadar
Dört bir tarafa savrulur dallarım

Belki biri gelip buna engel olur diyemem
Herhangi birine ihtiyacım yok ki
O na ihtiyacım var
Ve onun dönüşü için fazla iyisimser bir kelime "belki"

Bazıları gülüşünü anımsayıp boğulur hıçkırıklara
Bazıları sarılmasını,
Bazıları aşkla bakışını
Şimdi ben onu bana karşı daima asık olan yüzüyle arzuluyorum
Ben onun tatlı bir çift sözünden
Gözlerime ihtirasla değmesinden ziyade
Varlığının yanımda var olmasını seviyorum

Onun için bu hislerim
Çok şey ifade etmiyor
Etse,
Şu an bunları yazıyor olmazdım
Etse,
Sargılarımdan taşıyor olmazdım

Velhasıl
Kalbimdeki zerre umut var ya
Olmaz olasıca umut
Hiçbir
Halta
Yaramıyor

Ne yazık ki
Bir şiir daha
Karamsar
Bir şiir daha
Karanlık
Bitiyor...