Güz İse Mevsim

../bir nefes göçüyor mevsimlere tutsak
yazların güze çalımı gibi sevda
suretler yaş çalmış dingin gözlerden.../


ayrılığın şarkısı mırıldanıyor saat gece
akrep yelkovanı kovalıyor
zaman yine oyun oynuyor kadere

benliğim sen'e çalmış gerisi hiçlik
hüzün kozalarına hapsediyor e/senliğim kendini



bir şarkı mırıldanıyor ilk yağmurun son damlası
ruhumdaki lekeleri sökercesine titiz yağmur....


yıllarca küs kaldığım kalemden mısralar damlıyor
okunmaya yüz tutmuş giz adlı kelamlarım


bir aşk özlüyorum her hoşçakal diyişimde
ne geriye bakarken ne aşk diye akarken kayboluyor mailiğim
ne gitmek kolay ne kalmak aşkın parmaklıkları ardında

ne sevmek kolay belki,
ne söylemek bu denli zor...


t/uzaklarda yaprak döken bir ağacın çıplak gölgesine sığınmak çare
ne gökyüzünü tutabilirsin avcunda
ne yaprağı dalında
güz ise mevsim...



yaşlı bedenin genç ruhudur sevda...



her gün yeniden "ben doğdum" ağıtlarıyla merhaba der aşk...



durgun sulara akseden gün ışıkları
sen okutur yeniden benliğime
mavinin yeşile çalan tonuna sarı kondurur ayrılık...


yine yanıldık....
sevenler ayrılmaz derlerdi hani
ya da dostuydu mevsimler aşkın...


vakti geldiyse son sahnenin
yağmur refakat eder gözyaşlarına



güz ise mevsim......