Güzide Çiçek

HANİ İNSAN
Özlemi en acı hatıralarına katıp
Demli bir çay kıvamında
Her gece
Hüzün'e şeker kıtlayıp
İçer ya!

HANİ İNSAN
Ayın kızıla büründüğü saatler de
Gökyüzüne bakmaya korkarak
Ve korkularına meydan okuyarak
Pencereye yanaşır
Yıldızlar kadar uzak olduğunu anlayıp
Kadere boyun eğer ya!

HANİ İNSAN :
HANİ BU İNSANIN SEVDİĞİ
NERDE DİYE
SEVDAYA SİTEMLER BİÇER YA!

Sen Güzide çiçek
Sakın! Sakın isyan etme
Gecemde sen
Kâğıdımda kalemim,
Kalemimde mürekkebimsin...
Bu sevda boyalı şiirin
Mânasında
Hercai ihanetlerin yasaklandığı
Yerdesin...!
Kalbimdesin...!